خوشا به حال کعبه که طلوع خورشیدی به درخشندگی علی را در خود جای داد، علی که آغازگر امامت و ولایت بود.

کعبه آنقدر غرق در شعف بود که گریبان درید، آری مستجار از خوشحالی سینه چاک کرد و چه نیکو خلقتی را در رجب المرجب به عالمیان هدیه داد.

خوشا به حال کسی که حب علی در وجودش ریشه دوانده،

خوشا به حال آنکه اعمالش با حب علی سنجیده می شود،

خوشا به حال غدیر که مولایش را دید،

خوشا به حال نجف که دری همچون علی را در سینه دارد.

خدایا چند دنیا باید بگذرد تا همچون علییی را خلق کنی؟؟ می دانم نمی شود علی یکدانه بود، یکدانه زیست و یکدانه می ماند، دیگر دلیری مثل علی، آقایی مثل علی، مولایی مثل علی، اسدالهی مثل علی و مظلومی مثل علی خلق نخواهد شد.

بهانه خلقت ،در جمال نیکویی و در جلال نیکو خصال تر، به خود می بالم که نامت بالای سرم نقش نموده و تاج بندگیم شده است.

 مولای عشق به خود می بالم که علویم و شیعه ،پس دستم بگیر که تمام دلخوشیم اینست که بگویم آقایم علیست، مولایم علیست.

امیرم تو را با تمام وجود می خوانم و از تو مدد می گیرم که مدد به غیر تو گرفتن ننگم است از عمق وجود می گویم یا علی مددی.....